رابطه ی مهارت‌ های ارتباطی با عملکرد آموزشی - پژوهشی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

نظام آموزش عالی کشاورزی برای بقای خود، به ارتباطات نیاز دارد و درک و شناخت بهتر از مهارت­های ارتباطات انسانی، موجب ارتقای سازمانی می­شود. این تحقیق از نوع علی- معلولی است و با هدف تعیین رابطه­ی مهارت‌های ارتباطی با عملکرد آموزشی- پژوهشی اعضای هیأت علمی انجام شده است. برای گردآوری داده­ها از پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق، 120تن اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع­طبیعی ساری بود(120N=) که با استفاده از روش نمونه­گیری عمدی ساده، 98 تن از اعضای هیأت علمی برای بررسی گزینش شدند(98n=). ابزار تحقیق از لحاظ روایی محتوایی برابر نظر شماری از اعضای هیأت علمی دانشگاه تهران در این زمینه تأیید شد و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ (بین 87/0 - 77/0) تأیید شد. پردازش داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. نتایج تحقیق نشان دادندکه میزان ضریب همبستگی بین مهارت­های ارتباطی ( مهارت گوش­دادن مؤثر، مهارت نوشتاری، مهارت ارتباط شفاهی و مهارت کار با همکاران)، با عملکرد آموزشی- پژوهشی نمونه آماری مورد بررسی، (511/0rs=) می­باشد که گویای ارتباط مثبت و معنادار بالا(01/0 P=)، بین مهارت­های ارتباطی اعضای هیأت علمی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی مورد بررسی با عملکرد علمی آنان است. بنابراین، مشخص شد که با افزایش مهارت­های ارتباطی اعضای هیأت علمی، عملکرد علمی آنان نیز افزایش می­یابد. در نهایت، به­منظورارتقای عملکرد علمی اعضای هیأت علمی کشاورزی و منابع طبیعی بر مبنای یافته­های به دست آمده از پژوهش، پیشنهادها و راهکارهایی در جهت کمک به سیاستگزاران، مدیران و برنامه­ریزان نظام آموزش عالی کشاورزی ارایه شده است.